Neden anlamıyorum

Evet yahu neden anlamıyorum neden böyle bir durum var. Biraz açayım konuyu size,  çevremde bir çok değer verdiğim ve üzüldüğüm arkadaşlar veya dostlarım var bilemiyorum ama hepsini dinlemeyi ve onlara elimden geldiğince gerek sohbet ederek gerek öğütler vererek veya farklı bir şekilde destek olarak sorunlarını gidermeye ve onları mutlu etmeye çalışırım ama nedense çok çabuk pes ediyorlar.

İnsanın doğası gereğimi bunu yapıyor bir türlü anlamıyorum. Yani derdim var diyor tamam anlıyorum seni şu şekilde yap yada sonucu şu olacak seninde bu sonuca göre şu şekilde hareket etmen gerekiyor diyorsun, aklına yapıyor ama ilgi devam etsin yada ben bunalımdayım bana iyi bak tavrı devam ediyor. Tamam insan birde çaresiz hale gelmez bence yavaş yavaş olur ama birazda şunu düşünmeli bu hale birde gelmedi yavaş yavaş geldi ve bu durum yada sıkıntı herneyse birdende gitmeyecek amm en azından gideceğine dair umutlanmalı ve ona göre hareket etmeli değil mi en azından ben öyle düşünüyorum.  

Söyle bakalım siz doğduğunuzda bu sorun varmıydı hayatınızda yoktu, belki seçimlerimiz yada tercihlerimiz sebep oldu ama, böyle olsa bile bir umut yada ne bileyim bir kurtulma belirtisi yok kimsede, ( çevremdekiler tabiki ) yani iste bakalım o şunu dedi o bunu dedi ya hayat senin hayatın tamam belki bakmak veya sorunlu olduğun kişiler var ama o kişiler için ayakta durabilmen için önce senin sağlıklı olman gerekli ilk olarak beyin sağlığın yerinde olmalı sağlıklı düşün ki çözüm bul ama biz kapatıyoruz kendimizi sanırım bu daha kolay geliyor bize çabalamak veya çalışıp bu durumdan kurtulmak yerine birisi gelcek sihirli değnek ile dokunacak diye bekliyoruz gibi, unutmayın siz yapmazsanız başkası sizi yerinize yapmayacak bu kadar basit.

Ve bu durum beni istemesemde sinir ediyor değer verdiğim kişiler ile karşılıklı empati yaparak sorunları veya isteklerini anlamaya çalışırım tamam belki bunda çok başarılı değilim ama şu bir gerçek ki çabam ve bir çalışmam var, be adam sende buda yok. Tek denen şu benim derdim o kadar büyük ki çözümü de yok sadece büyük derdim var bunu bil ve ben sahte gülücükler yaparım ve durumu idare ederim ama ben kötüyüm demeye devam da ederim hiç birşeyde yapmam belki yıllar yıllar sonra ölmezde kalırsam bir ihtimal sorun çözülür bede rahata kavuşurum ama hayatım alt üst olur modunda herkes.

You be kardeşim bence sen sadece bunalım takılıp hayatı hızlı yaşayıp bir boklar olacağını bekleyerek geçirmeye çalışan aciz ve acınacak durumda olansın neden mi ? Tüm imkanların varken ( sağlıklı bir vücut ve akıl ) sen birşeyler yapmıyorsan hata sende sadece harekete geçen ve aksiyon alman lazım. Hayat bana göre aldığımız ve sonucunda katlanmayı becerebildiğimiz kararların toplamdır. O yüzden ne yaparsan yap kendine yaparsın… 

Gee gece yazdım böyle umarım kafa dalgınlığı ve kızgınlık ile yazılmış b blog rahatsız etmez sizleri kendinize iyi bakın…